Het is altijd bijzonder, als je even stil word, gedwongen door omstandigheden of gewoon omdat jij het jezelf toelaat. In stilte liggen zoveel antwoorden waarom dingen zijn zoals ze zijn. Als je even stil word en jezelf gaat afvragen of jij jezelf in iets verzet, kan jij dan iets vinden? Verzet tegen de maatschappij, de farmaceutische industrie, leraren, kinderen, partner, ex-partner, vrienden, kennissen, jouw lichaam of situaties?

Ik heb periodes waarin ik even in mezelf ga. Geen zin om te praten, te schrijven, te leren, te denken of te voelen. Op dat moment word ik stil en gaat er juist van alles door me heen. Mijn lichaam die mij wat wilt vertellen, mijn gedachten die dat een plek willen geven en mijn ziel die het plaatje dan compleet maakt. Ik kijk om mij heen en vraag mij dan af waar we mee bezig zijn. Zoveel dingen die op angst bewust zijn. Veel mensen die op de één of andere manier altijd angstig zijn om gekwetst te worden.

“In het opgeven van verzet en het toelaten van verdriet, ligt mijn weg naar harmonie”

Ik merk nu hoeveel ik ook in verzet ben geweest. In verzet tegen mijn lichaam na een zwaar ongeluk 15 jaar geleden. Mijn puberale zoon die zich verzet. Verzetten tegen keuzes die ik moet maken en ik zie zoveel mensen om mij heen die worstelen met emoties, gevoel en situaties. Het leuke is dat het mijn werk is om mensen weer op track te krijgen met behulp van coaching. Hun innerlijke kracht leren aan te spreken met workshops. Laten zien dat het niet erg is om je kwetsbaar op te stellen en durven te doen met trainingen. Ook ik heb deze weg te volgen. Niemand komt onder leerprocessen uit. Hoeveel makkelijker zou het zijn als we zouden ophouden met verzet? Alles begint bij hoe jouw gedachten zijn over jezelf, personen en situaties. We vallen heel makkelijk in een strijd als dingen niet gaan zoals jij zou willen dat ze gaan. Controle houden over dingen en personen is eigenlijk heel vermoeiend. Het brengt jou ook niks als je niet vertrouwd. Niet vertrouwd in jouw kunnen en in jouw “zijn”. Ook de mindere kanten van jezelf zijn mooi. Deze laten jou juist dingen zien. Voor iedereen is het een ander verhaal. We kunnen hetzelfde meemaken maar we hoeven niet hetzelfde leerproces mee te maken. Vaak komen mensen bij elkaar omdat zij dezelfde soort pijn hebben die geheeld moet worden. Ik zie het nu bij mijn zoon. Het is niet alleen dat kinderen in de pubertijd zich verzetten tegen ons als ouders. Wij verzetten ons ook vaak tegen hen. Zij zijn onze spiegels. Spiegels van dingen die we vergeten waren en vaak nog moeten helen. We zien dingen van onszelf, onze partners of ex-partners en karaktereigenschappen waar we ons vaak niet bewust van zijn. We zien het in onze ouders als we ons verzetten in een strijd op welke leeftijd dan ook. Het gaat van generatie over op generatie.

Het is makkelijk om alles en iedereen de schuld te geven hoe dingen gaan in het leven. De verantwoordelijkheid buiten onszelf te zoeken maar als wij verandering willen zien zullen we bewust “willen” worden van onze eigen “zijn”.

“Ik wil dat niet meer meemaken, zulke mannen of vrouwen wil ik niet meer aantrekken, deze fouten maak ik niet meer, ik wil me niet meer zo voelen, deze pijn wil ik niet meer” zijn allemaal voorbeelden van verzet. Je geeft het aandacht dus het blijft aanwezig en groeien. Geef aandacht aan hoe je dingen wilt zien in liefde en zelfliefde.

 

Naast zelf liefde ligt in ‘bewust’ zijn de sleutel tot collectief genezen. 

With love <3